Ένας στους πέντε ταξιδιωτικούς προορισμούς συνεχίζει να έχει τα σύνορά του εντελώς κλειστά, καθώς νέα έξαρση του COVID-19 επηρεάζουν την επανεκκίνηση του διεθνούς τουρισμού. Η τελευταία έρευνα του παγκόσμιου Οργανισμού Τουρισμού – UNWTO δείχνει ότι ακόμα το 98% όλων των προορισμών έχουν κάποιο είδος ταξιδιωτικού περιορισμού.
Σύμφωνα με την Έκθεση Ταξιδιωτικών Περιορισμών του UNWTO, 46 προορισμοί (21% όλων των προορισμών παγκοσμίως) έχουν αυτή τη στιγμή τα σύνορά τους εντελώς κλειστά για τους τουρίστες. Από αυτούς, 26 προορισμοί έχουν κλείσει τελείως τα σύνορά τους τουλάχιστον από τα τέλη Απριλίου 2020. Άλλοι 55 (25% όλων των παγκόσμιων προορισμών) συνεχίζουν να έχουν μερικώς κλειστά τα σύνορά τους για τον διεθνή τουρισμό και 112 προορισμοί (52% του συνόλου προορισμοί) απαιτούν από τους διεθνείς τουρίστες να παρουσιάσουν εξέταση PCR ή αντιγόνου κατά την άφιξη.
Η έρευνα δείχνει επίσης πώς ανοίγονται οι προορισμοί στους εμβολιασμένους διεθνείς τουρίστες: 85 προορισμοί (39% όλων των προορισμών παγκοσμίως) έχουν χαλαρώσει τους περιορισμούς για πλήρως εμβολιασμένους διεθνείς τουρίστες, ενώ 20 προορισμοί (9% όλων των προορισμών παγκοσμίως) έχουν κάνει πλήρη COVID- 19 υποχρεωτικός εμβολιασμός για την είσοδο σε έναν προορισμό για τουριστικούς σκοπούς. Ωστόσο, μόνο τέσσερις προορισμοί έχουν μέχρι στιγμής άρει πλήρως όλους τους περιορισμούς που σχετίζονται με τον COVID-19 (Κολομβία, Κόστα Ρίκα, Δομινικανή Δημοκρατία και Μεξικό).
Όπως και σε προηγούμενες εκδόσεις της έρευνας της Έκθεσης Ταξιδιωτικών Περιορισμών του UNWTO, αυτή η τελευταία έκθεση δείχνει ότι οι περιφερειακές διαφορές όσον αφορά τους ταξιδιωτικούς περιορισμούς παραμένουν. Η Ασία και ο Ειρηνικός παραμένουν η περιοχή με τους περισσότερους περιορισμούς, με το 65% όλων των προορισμών να είναι εντελώς κλειστοί. Συγκριτικά, η Ευρώπη είναι η πιο ανοιχτή παγκόσμια περιοχή στους διεθνείς τουρίστες (7% των συνόρων εντελώς κλειστά), ακολουθούμενη από την Αφρική (9%), την Αμερική (10%) και τη Μέση Ανατολή (15%).
Οι συνεχιζόμενες προκλήσεις που θέτει η πανδημία υπογραμμίζουν περαιτέρω τη σημασία των εθνικών αρχών να διασφαλίζουν ότι οι διαδικασίες και οι απαιτήσεις μετανάστευσης παρέχονται έγκαιρα, αξιόπιστα και συνεπή σε όλα τα πληροφοριακά συστήματα και πλατφόρμες, για να διατηρηθεί η εμπιστοσύνη και η περαιτέρω διευκόλυνση της διεθνούς κινητικότητας.
