Ομιλία της Στέλα Χατζηγεωργίου, Διευθύντρια Γεωργικής Σχολής Μεσσαράς
Ο απαραίτητος «Κρίκος» στον κύκλο λειτουργίας του Πρωτογενή τομέα είναι η Εκπαίδευση και Κατάρτιση. Είναι ο κρίκος που εισάγει την Καινοτομία και συντελεί στη Βιωσιμότητά του προσφέροντας μόρφωση και βελτίωση δεξιοτήτων των απασχολούμενων στον Αγροτικό Τομέα.
Ο ΕΛΓΟ – ΔΗΜΗΤΡΑ εποπτεύεται από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και αποτελεί τον εθνικό φορέα για την οργάνωση και λειτουργία της Γεωργικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης αλλά και την οργάνωση και λειτουργία της δια βίου επαγγελματικής Κατάρτισης των Αγροτών των ανέργων ή υποαπασχολούμενων στον αγροτικό τομέα συνολικά.
Η Γεωργική Σχολή Μεσσαράς είναι μια από τις δομές του Οργανισμού που συντελεί στην λειτουργία αυτή προσφέροντας Εκπαίδευση και Κατάρτιση. Η 100 χρόνων πορεία της στο αντικείμενο, η Υλική υποδομή και προσφορά Βιωματικής μάθησης είναι συνθήκες που καθιστούν τις υπηρεσίες της υψηλής αξίας.
Ιδρύθηκε το 1920 με διάταγμα της εποχής από την τότε ανάγκη να μάθουν οι αγρότες της περιοχής να καλλιεργούν έναν κάμπο παρθένο, ανεκμετάλλευτο δύσκολο αλλά γόνιμο που είχε τη δυνατότητα να στηρίξει την αγροτική παραγωγή. Παραχωρήθηκαν για το σκοπό αυτό 1.300 στρέμματα στην περιοχή, από την Επιτροπή Μοναστηριακής Περιουσίας τα οποία αξιοποιήθηκαν για εκπαιδευτικούς αλλά και ερευνητικούς σκοπούς. Οι σπουδές τα πρώτα 30 χρόνια περίπου είχαν διετή ή μονοετή διάρκεια και οι μαθητές προερχόμενοι από διάφορες περιοχές της Κρήτης αλλά και της υπόλοιπης Ελλάδας, διέμεναν στους ξενώνες που διέθετε η Σχολή και παρέχονταν σε αυτούς δωρεάν σίτιση και εκπαίδευση. Το αντικείμενο μάθησης περιλάμβανε τόσο την Φυτική όσο και τη Ζωική παραγωγή καθώς, πέρα από τις καλλιεργούμενες εκτάσεις με δέντρα και μεγάλες καλλιέργειες, εκτρέφονταν εκεί όλα τα οικόσιτα ζώα για την στήριξη μάθησης και διαβίωσης προσωπικού και μαθητών.
Αποτέλεσε από τότε η Γεωργική Σχολή σημείο αναφοράς για τον Αγροτικό Τομέα καθώς πέρα από την θεωρητική και πρακτική εκπαίδευση που προσέφερε, διέθετε και εφάρμοζε κάθε νέα εξέλιξη στην Γεωργία παρέχοντας την Καινοτομία της εποχής. Σήμερα, έχοντας στη διάθεσή της τον υλικό και άϋλο εξοπλισμό των χρόνων αυτών, στηρίζει την Εκπαίδευση αλλά και Κατάρτιση των Αγροτών με τη λειτουργία δύο υπηρεσιών:
Α. Της ΣΑΕΚ Ηρακλείου-Γεωργική Σχολή Μεσσαράς που ιδρύθηκε με την υπ. Αριθ. 5570/19.07.2021(Β΄3688/10.08.2021) Κ.Υ.Α. ως Δημόσιο Ινστιτούτο Επαγγελματικής Κατάρτισης(ΙΕΚ) και μετονομάστηκε σε Σχολή Ανώτερης Επαγγελματικής Κατάρτισης με το νόμο 5082/2024 και παρέχει μετά από 5 εξάμηνα σπουδών, πτυχίο επιπέδου 5. Η ειδικότητα της ΣΑΕΚ είναι Τεχνικός Θερμοκηπίων και Καλλιεργειών υπό Κάλυψη. Οι απόφοιτοι της έχουν τη δυνατότητα εισαγωγής στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, σε τμήμα με συναφές αντικείμενο, μετά από εξετάσεις.
Προνόμια της Σχολής αποτελούν: το υψηλό επίπεδο θεωρητικής και εργαστηριακής κατάρτισης, η επαφή με την Τεχνολογία-Καινοτομία και Επιχειρηματικότητα, η σύνδεση με την Έρευνα και άλλες δομές εκπαίδευσης στον Αγροτικό τομέα, η δωρεάν σίτιση και στέγαση για σπουδαστές που έρχονται από περιοχές εκτός των ορίων του Ν. Ηρακλείου, η μοριοδότηση στα Προγράμματα των Νέων Αγροτών και απαλλαγή τους από την υποχρέωση παρακολούθησης Προγράμματος Κατάρτισης 150 ωρών, η συμμετοχή στο Πρόγραμμα Erasmus plus.
Β. Του Πρότυπου Γεωργικού Σχολείου Μεσσαράς που υλοποιεί Προγράμματα Κατάρτισης Νέων Αγροτών με τελευταία την πρόσκληση του Μέτρου 1 «Δράσεις Μετάδοσης Γνώσεων και Ενημέρωσης» ΔΡΑΣΗ 1.1.1. «Δράσεις Κατάρτισης και Ανάπτυξης Δεξιοτήτων για Νέους Γεωργούς και μικρές Γεωργικές Εκμεταλλεύσεις» ΥΠΟΜΕΤΡΟ 6.1 «Εγκατάσταση Νέων Γεωργών». Στο πλαίσιο αυτό οι Ν. Αγρότες παρακολουθούν Πρόγραμμα 150 ωρών το οποίο υποστηρίζεται από:
● Επικαιροποιημένα Ωρολόγια Προγράμματα ανά παραγωγική κατεύθυνση
● Επικαιροποιημένο μητρώο πιστοποιημένων εκπαιδευτών.
● Αναβαθμισμένο πληροφορικό σύστημα παρακολούθησης
Παράλληλα υλοποιούνται:
Βραχυχρόνια Προγράμματα Μελισσοκομίας και
Ημερίδες /εσπερίδες με αντικείμενο σχετικό με τις ανάγκες των Αγροτών της περιοχής.
Η Γεωργική Σχολή Μεσσαράς διαθέτει τη δυναμική για την κάλυψη της επιτακτικής πλέον ανάγκης για μεταφορά της γνώσης η οποία αποτελεί βασικό παράγοντα βιωσιμότητας στον Πρωτογενή τομέα.
Πηγή 23ο τεύχος Κρητών Επιχειρείν
