[χρόνος ανάγνωσης 1 λεπτό και 22 δευτ.]
Κυκλοφορεί το βιβλίο του καθηγητή Edward Bullmore, από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης «Φλεγμαίνων νους – Μια ριζικά νέα προσέγγιση στην κατάθλιψη», σε μετάφραση Κατερίνας Γούλα και επιστημονική επιμέλεια του Αναστάσιου Ε. Γερμενή.
Τα επόμενα 20 χρόνια, η κατάθλιψη θα αποτελεί την πιο συνηθισμένη αιτία αναπηρίας παγκοσμίως. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων τριών δεκαετιών ωστόσο, η θεραπεία της δεν έχει αλλάξει σημαντικά. Στον χώρο της ψυχιατρικής, ο χρόνος φαίνεται να έχει σταματήσει… τουλάχιστον μέχρι τώρα. Γιατί στο παρόν ανατρεπτικό βιβλίο, ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Καίμπριτζ, Edward Bullmore, μας παρουσιάζει τα επαναστατικά, καινοφανή επιστημονικά δεδομένα που συνδέουν την κατάθλιψη με τη φλεγμονή του σώματος και του εγκεφάλου. Εξηγεί τις γνώσεις που διαθέτουμε σήμερα σχετικά με το πώς και το γιατί οι ψυχικές διαταραχές μπορεί να έχουν τις ρίζες τους στο ανοσοποιητικό σύστημα, και περιγράφει μια μελλοντική επανάσταση σύμφωνα με την οποία οι θεραπείες θα μπορούσαν να είναι εξαιρετικά στοχευμένες ώστε να διαρρήξουν τον φαύλο κύκλο του στρες, της φλεγμονής και της κατάθλιψης. Ο Φλεγμαίνων νους υπερβαίνει τα όρια της κλινικής πρακτικής και του εργαστηρίου, εξερευνώντας έναν εντελώς νέο τρόπο θεώρησης του τρόπου με τον οποίο ο νους, ο εγκέφαλος και το σώμα συνεργάζονται μεταξύ τους —συχνά αποτυχημένα— προκειμένου να μας βοηθήσουν να επιβιώσουμε σ’ έναν εχθρικό κόσμο. Επίσης, μας παρέχει πληροφορίες για την ιστορία της δυτικής ιατρικής, για το πώς έχουμε σφάλει αλλά και πετύχει στο παρελθόν, καθώς και για το πώς θα μπορούσαμε ν’ αρχίσουμε να αντιμετωπίζουμε την κατάθλιψη και άλλες ψυχικές διαταραχές πολύ πιο αποτελεσματικά στο μέλλον.
Ο Edward Bullmore είναι καθηγητής ψυχιατρικής του Πανεπιστημίου του Καίμπριτζ. Από το 2005 έως και σήμερα διατελεί αντιπρόεδρος του τμήματος Πειραματικής Ιατρικής της εταιρείας GlaxoSmithKline.
Η ερευνητική του πορεία ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 1990 (ερευνητικός υπότροφος του Wellcome Trust). Αρχικά επικεντρώθηκε στη μαθηματική ανάλυση των νευροφυσιολογικών χρονοσειρών. Από τότε που μετακόμισε στο Καίμπριτζ ως καθηγητής ψυχιατρικής (1999), το ενδιαφέρον του για τη λειτουργία και τη δομή του ανθρώπινου εγκεφάλου στρέφεται γύρω από πολύπλοκα εγκεφαλικά δίκτυα που έχουν προσδιοριστεί μέσω μαγνητικής τομογραφίας και δεδομένων από τομογραφίες εγκεφάλου.
Έχει δημοσιεύσει περίπου 350 επιστημονικές εργασίες και είναι μέλος του Βασιλικού Κολλεγίου Ιατρών, του Βασιλικού Κολλεγίου Ψυχιάτρων και της Ακαδημίας Ιατρικών Επιστημών. Αναγνωρίζεται παγκοσμίως ως ένας από τους κορυφαίους ειδικούς στον τομέα των νευροεπιστημών και της ψυχικής υγείας.
