[χρόνος ανάγνωσης 1 λεπτό και 23 δευτ.]
Κυκλοφορεί από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης ο τόμος «Το πνεύμα, πρωτεξάδελφος του Γιακωβινισμού…», προς τιμή του ιστορικού Χρήστου Χατζηιωσήφ. Πρόκειται για ένα έργο από τριάντα τέσσερις συγγραφείς, σε επιμέλεια Άννας Μαχαιρά, Στρατή Μπουρνάζο και Λήδας Παπαστεφανάκη.
Ο Χρήστος Χατζηιωσήφ κατόρθωσε με τη διάνοια, τη συγγραφή, τη διδασκαλία, την παρουσία του στον ακαδημαϊκό και τον ευρύτερο δημόσιο χώρο να γίνει για πολλούς ―και σίγουρα για τους συγγραφείς του τόμου― δάσκαλος, συνεργάτης, συνάδελφος και φίλος, ανεξάρτητα από το σημείο εκκίνησης των ξεχωριστών διαπροσωπικών σχέσεων.
Ο Χρήστος Χατζηιωσήφ είναι ιστορικός. Γεννήθηκε το 1947 στην Αθήνα. Σπούδασε νομική, πολιτική οικονομία και ιστορία στην Αθήνα, τη Χαϊδελβέργη και το Παρίσι, εργάστηκε για ένα διάστημα στις δύο τελευταίες πόλεις και από το 1983 εγκαταστάθηκε στο Ρέθυμνο όπου ζει και δουλεύει μέχρι σήμερα. Δίδαξε νεότερη και σύγχρονη ιστορία (1983–2014) στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης, του οποίου από το 2015 είναι ομότιμος καθηγητής. Πάντοτε ενεργητικός και δραστήριος, ήταν διευθυντής (2010–2016) στο Ινστιτούτο Μεσογειακών Σπουδών του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας, συμμετέχει σε πλήθος επιστημονικών φορέων για τις ιστορικές και γενικότερα τις ανθρωπιστικές σπουδές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ενώ διευθύνει τη σειρά «Ιστορία και Κοινωνία» των Πανεπιστημιακών Εκδόσεων Κρήτης.
Στον τόμο συγκεντρώνονται συμβολές από τα γνωστικά πεδία της ιστορίας, της ιστορίας της τέχνης, της αρχαιολογίας, της νομικής και των οικονομικών· πεδία, όλα τους, που βρίσκουν τη σύνδεση και τις αναφορές τους στο έργο και τα ενδιαφέροντα του τιμώμενου. Τα κείμενα αρθρώνονται σε τρία μέρη με βάση το περιεχόμενό τους. Το πρώτο μέρος περιλαμβάνει μελέτες που επικεντρώνονται στους θεσμούς, τις ιδεολογίες και τις πολιτικές και αναφέρονται σε διάφορες ιστορικές περιόδους που εκτείνονται από τον 18ο έως τον 21ο αιώνα. Το δεύτερο συγκεντρώνει κείμενα που ασχολούνται με την πολιτική στη συνάφειά της με την οικονομία και την κοινωνία και παρουσιάζουν αντίστοιχη χρονολογική ποικιλία. Το τρίτο μέρος περιέχει συμβολές για την ιστοριογραφία και τις θεωρητικές πλευρές της δουλειάς του ιστορικού και εύλογα παρουσιάζει τις μεγαλύτερες αποκλίσεις στη χρονολογική εστίαση των κειμένων, η οποία μετατοπίζεται από την πρώιμη αρχαιότητα μέχρι τη σύγχρονη περίοδο. Τα όρια μεταξύ των τριών μερών δεν είναι απολύτως στεγανά. Αυτή η ώσμωση που παρατηρείται στη διάρθρωση του βιβλίου αντικατοπτρίζει το εύρος, την ποικιλία και τις πολλαπλές συνδέσεις που διακρίνουν τη δουλειά και την παρουσία του Χρήστου Χατζηιωσήφ στον χώρο των ιστορικών σπουδών.
