Χάρτης Εκτίμησης Κινδύνου Δασικών Πυρκαγιών

[χρόνος ανάγνωσης 1 λεπτό και 42 δευτ.]

Μια από τις σημαντικότερες μεταρρυθμίσεις στην ιστορία της Πολιτικής Προστασίας παίρνει πλέον επίσημη μορφή: ο νέος Εθνικός Χάρτης Εκτίμησης Κινδύνου Δασικών Πυρκαγιών, που υπέγραψε ο Υπουργός Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας Γιάννης Κεφαλογιάννης, έρχεται να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο η χώρα προλαμβάνει και αντιμετωπίζει τις πυρκαγιές. Και δεν πρόκειται για μια τεχνική αναπροσαρμογή – αλλά για μια δομική τομή που διορθώνει μια παθογένεια, συνακόλουθη των μεταβολών που έχει επιφέρει η κλιματική κρίση.  

Ο

χάρτης καταρτίστηκε με σύγχρονα δεδομένα, αξιοποιώντας στοιχεία των τελευταίων είκοσι ετών, το είδος και τη δομή της βλάστησης, τις κλιματικές συνθήκες σε κάθε περιοχή της χώρας, καθώς και τη συχνότητα εμφάνισης υψηλών τιμών (3, 4 και 5) στον ημερήσιο Χάρτη Πρόβλεψης Κινδύνου Πυρκαγιάς. Με αυτή την προσέγγιση, η χώρα αποκτά για πρώτη φορά, πλέον, μια στοχευμένη και αξιόπιστη εικόνα του πραγματικού κινδύνου σε κάθε γωνιά της Πατρίδας μας ξεφεύγοντας από την απλή χαρτογράφηση των περασμένων δεκαετιών.

Το αποτέλεσμα είναι μια αναλυτική κατάταξη των Δήμων σε τρεις κατηγορίες επικινδυνότητας – χαμηλή, μεσαία και υψηλή. Η ταξινόμηση γίνεται πλέον ανά Δήμο, και όχι ανά νομό, όπως συνέβαινε στον παλιό χάρτη. Αυτό επιτρέπει ακρίβεια σχεδιασμού, εξειδικευμένες δράσεις πρόληψης και, κυρίως, δίκαιη και ορθολογική κατανομή πόρων. Με άλλα λόγια, οι περιοχές που κινδυνεύουν περισσότερο αποκτούν τα εργαλεία και τους πόρους που πραγματικά χρειάζονται.

Η αναβάθμιση αυτή δεν είναι μια τυπική επικαιροποίηση. Αποτελεί μετάβαση σε ένα νέο μοντέλο Πολιτικής Προστασίας, που βασίζεται όχι μόνο στην επέμβαση, αλλά στην έγκαιρη γνώση του κινδύνου. Ο φετινός χάρτης αποτυπώνει την πραγματικότητα όπως έχει διαμορφωθεί από την κλιματική κρίση: συχνότεροι καύσωνες, αυξημένη ξηρασία, εκτεταμένες περιοχές με έντονη δασική βλάστηση και πολλαπλασιασμός των ημερών υψηλού κινδύνου.

Ο νέος Εθνικός Χάρτης λειτουργεί ως εργαλείο λήψης αποφάσεων για όλες τις βαθμίδες του κράτους, ενώ η πυροσβεστική μπορεί πλέον να αναδιατάσσει δυνάμεις με επιστημονικά κριτήρια. Αντίστοιχα, τα έργα καθαρισμού και αντιπυρικής προστασίας ιεραρχούνται όχι με βάση υποκειμενικές εκτιμήσεις, αλλά βάσει πραγματικών δεδομένων κινδύνου. Επιπροσθέτως οι Δήμοι αποκτούν ξεκάθαρο πλαίσιο προτεραιοτήτων για έργα πρόληψης, υποδομές και ενίσχυση προσωπικού. Ενώ αξιοσημείωτο είναι ότι η χρηματοδότηση της Πολιτικής Προστασίας μπορεί επιτέλους να κατευθύνεται εκεί όπου ο κίνδυνος είναι υψηλότερος. 

Αυτό το νέο πλαίσιο δεν αφορά μόνο τις πυρκαγιές. Στην πράξη, δημιουργεί μια βάση για ευρύτερη κλιματική ανθεκτικότητα, καθώς οι περιοχές που πλήττονται από πυρκαγιά είναι κατά κανόνα ευάλωτες και σε δευτερογενή φαινόμενα, όπως πλημμύρες ή φαινόμενα διάβρωσης. Η νέα χαρτογράφηση δίνει στο κράτος τη δυνατότητα να κινηθεί προληπτικά και σε αυτά τα πεδία.

Η Ελλάδα, με αυτήν τη μεταρρύθμιση, περνά σε μια εποχή όπου η Πολιτική Προστασία δεν λειτουργεί ακολουθώντας τις εξελίξεις. Η χώρα αποκτά ένα σύγχρονο εργαλείο που δίνει την πραγματική εικόνα του κινδύνου, επιτρέποντας τον σχεδιασμό δράσεων με τρόπο τεκμηριωμένο, αντικειμενικό και αποτελεσματικό. Είναι μια βαθιά αλλαγή φιλοσοφίας προς μια Ελλάδα καλύτερα προστατευμένη, καλύτερα προετοιμασμένη και πιο ανθεκτική απέναντι στις πυρκαγιές του μέλλοντος.