[χρόνος ανάγνωσης 1 λεπτό και 56 δευτ.]
Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 98 ετών ο Κρητικός ακαδημαϊκός Ευτύχης Μπιτσάκης, ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες φιλοσόφους και επιστήμονες του 20ού αιώνα. Η πολυεπίπεδη σταδιοδρομία του, που συνδύαζε αρμονικά τη Φυσική με τη Φιλοσοφία, άφησε ανεξίτηλο το στίγμα της τόσο στον ακαδημαϊκό κόσμο όσο και στον χώρο των ιδεών. Με καταγωγή από το Κάδρος του Δήμου Καντάνου της Κρήτης, ο Μπιτσάκης υπήρξε μια προσωπικότητα με διεθνές κύρος.
Σπούδασε σε κορυφαία πανεπιστήμια της Ελλάδας και της Γαλλίας, διδάσκοντας σε αυτά και δημιουργώντας ένα πλούσιο συγγραφικό έργο. Τα βιβλία του, μερικά από τα οποία μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες, αποτέλεσαν σημείο αναφοράς για τη διαλεκτική και τον επιστημονικό ρεαλισμό.
Από το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων μέχρι το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, ο Ευτύχης Μπιτσάκης συνέβαλε καθοριστικά στην εξέλιξη της φιλοσοφικής και επιστημονικής σκέψης στην Ελλάδα. Η απώλειά του αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό στον κόσμο των γραμμάτων, αλλά η κληρονομιά του παραμένει ζωντανή μέσα από το έργο του και τις ιδέες που ενέπνευσε.
Ο Ευτύχης Μπιτσάκης γεννήθηκε το 1927 στο Κάδρος του Δήμου Καντάνου της Κρήτης. Σπούδασε Χημεία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, Θεωρητική Φυσική και Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού, ήταν διδάκτορας της Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Paris VIII και διδάκτορας Επικρατείας της Γαλλίας. Δίδαξε Μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Paris XI (Orsay) και Φιλοσοφία των Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Paris VIII.
Με την επιστροφή του στην Ελλάδα το 1976 εργάστηκε ως κύριος ερευνητής στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών. Το 1981 εκλέχθηκε τακτικός καθηγητής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Παλαιός υφηγητής Θεωρητικής Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, δίδαξε επί έξι έτη στο Φυσικό Τμήμα, Φιλοσοφία των Φυσικών Θεωριών. Ως επιστημονικός υπεύθυνος της Ομάδας Διεπιστημονικής Έρευνας στο Φυσικό τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών, είχε την ευθύνη για την οργάνωση πολλών Πανελλήνιων και Διεθνών συνεδρίων. Επίσης είχε την πρωτοβουλία για τη δημιουργία του σεμιναρίου «Θεμέλια των Επιστημών» (Φυσικό τμήμα, 1977 – 1982). Τέλος, είχε την ευθύνη της δημιουργίας του περιοδικού Σύγχρονα Θέματα, μετείχε στην εκδοτική ομάδα του περιοδικού Διαλεκτική και από το 1992 είναι εκδότης του περιοδικού Ουτοπία.
Ενδεικτικά η βιβλιογραφία του είναι:
• Φυσική και Φιλοσοφία, εκδόσεις Τομή, Αθήνα 1965, σελ. 400 (με το ψευδώνυμο: Κώστας Πολίτης)
• Physique contemporaine et matérialisme dialectique, Ediotions Sociales, Paris 1973
• Ελληνική Έκδοση: Διαλεκτική και Νεότερη Φυσική, εκδόσεις Ι. Ζαχαρόπουλου, Αθήνα 1974, 1990 (μεταφράσεις του: ιταλικά, ουγγρικά, ισπανικά, πορτογαλικά και ιαπωνικά)
• La nature dans la pensée dialectique, Editions Sociales, Paris 1974 – Ελληνική έκδοση: Η φύση στη Διαλεκτική Φιλοσοφία, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 1975, 1989
• Φιλοσοφία του ανθρώπου, εκδόσεις Ι. Ζαχαρόπουλου, Αθήνα 1980, 1981, Gutenberg, Αθήνα 1991
• Τι είναι Φιλοσοφία, Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 1984, 1985
• Ένα φάντασμα πλανιέται, εκδόσεις Στάχυ, Αθήνα 1992
• Το αειθαλές δέντρο της γνώσης, εκδόσεις Στάχυ, Αθήνα 1995
• Le nouveau Réalisme Scientifique, L’ Harmattan, Paris 1997 Ελληνική έκδοση: Ο νέος επιστημονικός Ρεαλισμός, εκδόσεις Gutenberg, Αθήνα 1999
• Ο Δαίμων του Αϊνστάιν, εκδόσεις Gutenberg, Αθήνα 2000
• Γονίδια του Μέλλοντος, εκδόσεις Προσκήνιο, Αθήνα 2001
• Δρόμοι της Διαλεκτικής, εκδόσεις ΑΓΡΑ, Αθήνα 2003
• Οι πόλεμοι της Νέας Τάξης, εκδόσεις Προσκήνιο, Αθήνα 2005
• Η εξέλιξη των θεωριών της Φυσικής, εκδόσεις Δαίδαλος, Αθήνα 2008
• Η Ύλη και το Πνεύμα, εκδόσεις ΑΓΡΑ, Αθήνα 2011
• Ανθρώπινη φύση – Για έναν κομμουνισμό του πεπερασμένου, εκδόσεις ΤΟΠΟΣ Αθήνα 2013
