[χρόνος ανάγνωσης 1 λεπτό και 15 δευτ.]
Κυκλοφορεί από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, το βιβλίο του Άνταμ Τουζ (Adam Tooze) «SHUT DOWN – Πώς ένας ιός κλόνισε την παγκόσμια οικονομία», σε μετάφραση Νίκου Ρούσσου.
«Σε σύγκριση με την περίοδο της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008, είναι σαφές ότι το 2020 γίναμε μάρτυρες μιας εντυπωσιακής μεταβολής στη λογική της οικονομικής πολιτικής: από την ορθόδοξη άποψη περί συγκράτησης και ελάχιστης κρατικής παρέμβασης, σε μια κοινή λογική που πλέον τάσσεται υπέρ παρεμβάσεων μεγάλης κλίμακας σε αναζήτηση επαναστατικών τεχνολογικών και βιομηχανικών ανακαλύψεων. Οι παρεμβάσεις αυτές δεν έγιναν από κρατικές επιχειρήσεις ή οργανισμούς. Δεν υπάρχει κάποια καινούργια NASA. Εφαρμόζεται το μοντέλο μιας σύμπραξης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Παραμένουμε μέσα στο πεδίο δυνάμεων που μας κληροδότησε ο νεοφιλελευθερισμός. Όμως η πλάστιγγα και η πρωτοβουλία έχουν γείρει προς τη μεριά του Δημοσίου.»
«Η ταχύτατη ανάπτυξη μιας ολόκληρης σειράς από εμβόλια αποτέλεσε εκπληκτικό συλλογικό επίτευγμα. Μέχρι το 2020, το ερώτημα κατά πόσον τα εμβόλια θα ήταν ποτέ αποτελεσματικά ενάντια σε κορονοϊούς παρέμενε αναπάντητο. Έτσι, γίνεται ακόμα πιο σκανδαλώδες το γεγονός ότι, παρά τη συγκρότηση οργανωτικής δομής για την παγκόσμια διάθεση των εμβολίων και την ύπαρξη πλεονασματικού εμβολιαστικού δυναμικού, στις αρχές του 2023 τουλάχιστον 2,3 δισεκατομμύρια άνθρωποι δεν είχαν λάβει ούτε μία δόση. Το ότι δεν είμαστε αντιμέτωποι με μια υγειονομική καταστροφή στην Αφρική, όπου βρίσκεται ο μεγαλύτερος ανεμβολίαστος πληθυσμός, οφείλεται στην καλή μας τύχη.»
Για την έκδοση έγραψαν:
«Μια αληθινά ακριβής εικόνα των παγκόσμιων επιπτώσεων της (υγειονομικής) κρίσης.» — The Economist
«Το μεγάλο προσόν αυτού του βιβλίου είναι ότι μας φέρνει αντιμέτωπους με τους θεσμούς και τα οργανωτικά μας συστήματα, […] που μας αφήνουν έκθετους στην επόμενη κρίση.» — The New York Times
«Ένα αληθινά εντυπωσιακό βιβλίο, άκρως επιγραμματικό και βαθύτατα διεισδυτικό.» — The Guardian
«To Shutdown σού δίνει την αίσθηση ότι κάθεσαι δίπλα σ’ έναν μεγάλο δάσκαλο, ο οποίος αντιπαραβάλλει ένα πλήθος από δεδομένα με ιστορίες από τα παρασκήνια, προσπαθώντας να καταγράψει τα γεγονότα με τη σειρά που συνέβησαν, ενώ την ίδια στιγμή το μυαλό του κατακλύζουν ιδέες για το τι μπορεί να σημαίνουν όλα αυτά, και το πού μπορούν να μας οδηγήσουν.» — Financial Times
